Kontekst kulturowy
Encyklopedia PWN
wieloznaczny termin stosowany w naukach społ. w odniesieniu do grup znajdujących się na marginesie (na peryferiach) większych zespołów kultur lub cywilizacji o charakterze uniwersalnym;
strukturalizm
termin upowszechniony w latach 40. XX w.; pierwotnie oznaczał podejście i metodę badawczą stosowane w lingwistyce, następnie stał się nazwą orientacji teoretycznej w antropologii społecznej i kulturowej, badaniach literackich, religioznawstwie i psychologii.
[ang. < łac.],
pojęcie wywodzące się od ang. terminu multiculturalism, obejmujące 3 znaczenia: 1) w płaszczyźnie opisowej wskazuje po prostu na wielość kultur; w. jest więc stwierdzeniem obiektywnego faktu zróżnicowania kulturowego danego społeczeństwa lub — szerzej — faktu istnienia na świecie odmiennych kultur etnicznych, grup rel., subkultur itp.; 2) oznacza również politykę rządową zmierzającą do niwelacji napięć społ. związanych z faktem w. danej populacji; 3) jest też nazwą pewnej doktryny, ruchu, nawet filozofii. W tym ostatnim przypadku w. oznacza działania środowisk mniejszościowych skierowane na emancypację i pełniejszy udział różnych środowisk w życiu społ., polit. i kult. kraju.
desakralizacja
religiozn. przeciwieństwo sakralizacji (konsekracji), zmiana statusu przedmiotów, osób, istot, zjawisk lub idei przez przeniesienie ich ze sfery sacrum do sfery profanum.
[łac. de ‘od’, sacer ‘święty’],
filmoznawstwo, rzadziej filmologia,
nazwa zbioru dyscyplin, dla których przedmiotem badań jest film, wiedza o filmie.
charakterystyczne i dominujące w końcu XX i na początku XXI w. tendencje w światowej ekonomii, polityce, demografii, życiu społecznym i kulturze, polegające na rozprzestrzenianiu się analogicznych zjawisk, niezależnie od kontekstu geograficznego i stopnia gospodarczego zaawansowania danego regionu.
